σύγκρουση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	σύγκρουση	οι	συγκρούσεις
γενική	της	σύγκρουσης*	των	συγκρούσεων
αιτιατική	τη	σύγκρουση	τις	συγκρούσεις
κλητική		σύγκρουση		συγκρούσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, συγκρούσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

σύγκρουση < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική σύγκρου(σις) + -ση. Συγχρονικά αναλύεται σε σύγ- + κρούση. → δείτε τη λέξη συγκρούομαι

σύγκρουση θηλυκό

ορμητική πτώση ενός κινούμενου αντικειμένου πάνω σε άλλο κινούμενο ή ακίνητο αντικείμενο
⮡ θανατηφόρα μετωπική σύγκρουση δύο αυτοκινήτων
πολεμική, αθλητική, πολιτική ή άλλου είδους μάχη, αναμέτρηση, διαφωνία
≈ συνώνυμα: σύρραξη
αναντιστοιχία, ασυμβατότητα
⮡ οι απόψεις σου έρχονται σε σύγκρουση με την κοινή λογική
(πληροφορική) η εσφαλμένη υπαγωγή περιοχής δίσκου, κάρτας μνήμης ή άλλου φορέα δεδομένων σε διαφορετικά (περισσότερα του ενός) αναγνωριστικά (αναγνωριστικούς κώδικες)
(πληροφορική) collision: η ταυτόχρονη χρήση ομοίων ονομάτων (πχ. μεταβλητών, συναρτήσεων) ή κωδικών (πχ. κωδικών κατατεμαχισμού), οπότε δημιουργείται πρόβλημα ταυτοποίησης τους
→ δείτε τη λέξη σύγκρουση ονομάτων

σύγκρουση γιγάντων: τα δύο αντιμαχόμενα μέρη είναι εξίσου πολύ ισχυρά
σύγκρουση συμφερόντων: η περίπτωση κατά την οποία η αποστολή ή η εργασία που έχει αναλάβει κάποιος βρίσκεται σε σύγκρουση με τα προσωπικά του συμφέροντα
σύγκρουση δεδομένων:

ύπαρξη (ή έστω εμφάνιση σε κάποιον) αντιφατικών δεδομένων
(πληροφορική) καπέλωση εγγραφής δεδομένου από άλλο όμως πλέον χωρίς να ξέρουμε που (σε ποιο αναγνωριστικό) αντιστοιχεί ή αν το καπέλωμα ήταν μερικό και άρα το νέο ψευδοδεδομένο δεν ταιριάζει με κανένα πρωταρχικό