σύμπτωσις

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	σύμπτωσῐς	αἱ	συμπτώσεις
γενική	τῆς	συμπτώσεως	τῶν	συμπτώσεων
δοτική	τῇ	συμπτώσει	ταῖς	συμπτώσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	σύμπτωσῐν	τὰς	συμπτώσεις
κλητική ὦ!		σύμπτωσῐ		συμπτώσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		συμπτώσει
γεν-δοτ	τοῖν		συμπτωσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σύμπτωσις < συμπίπτω (πέφτω μαζί). Μορφολογικά, σύμ- + πτω- πτῶσις

Ουσιαστικό

σύμπτωσις θηλυκό

1. ταυτόχρονη πτώση
2. (μεταφορικά) σύμπτωση, τυχαίο γεγονός
3. (ελληνιστική σημασία)
   1. κατάπτωση, συντριβή
   2. καταβύθιση
   3. συνάντηση

Πηγές

• σύμπτωσις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• σύμπτωσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.