σύντεχνος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο/η	σύντεχνος	οι	σύντεχνοι
γενική	του/της του	συντέχνου σύντεχνου	των	συντέχνων
αιτιατική	τον/τη	σύντεχνο	τους/τις	συντέχνους
κλητική		σύντεχνε		σύντεχνοι
Ο δεύτερος τύπος της γενικής, μόνο για το αρσενικό.
Κατηγορία όπως «μέτοχος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σύντεχνος < αρχαία ελληνική σύντεχνος

Ουσιαστικό

σύντεχνος αρσενικό ή θηλυκό

• (λόγιο) ο ομότεχνος

Μεταφράσεις

    σύντεχνος

→ δείτε τη λέξη ομότεχνος