σύντροφος

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο/η	σύντροφος	οι	σύντροφοι
γενική	του/της του	συντρόφου σύντροφου	των	συντρόφων
αιτιατική	τον/τη	σύντροφο	τους/τις τους	συντρόφους σύντροφους
κλητική		σύντροφε		σύντροφοι
Οι δεύτεροι τύποι, μόνον για το αρσενικό. Δείτε και το συντρόφι.
Κατηγορία όπως «κάτοικος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σύντροφος < κληρονομημένο από την αρχαία ελληνική σύντροφος < σύν- + τρέφω

(για ζώο) (σημασιολογικό δάνειο) γαλλική compagnon

(προσφώνηση μέλους) (σημασιολογικό δάνειο) ιταλική compagno

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈsin.dɾo.fos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : σύ‐ντρο‐φος

παλιότερος συλλαβισμός : σύν‐τρο‐φος

Ουσιαστικό

σύντροφος αρσενικό ή θηλυκό (& θηλυκό συντρόφισσα)

1. που συζεί με κάποιον, που είναι μαζί με κάποιον
2. σύζυγος, ταίρι
3. συμπαραστάτης
4. (για ζώο) φίλος του ανθρώπου, που του κρατά συντροφιά
5. (προσφώνηση) προσφώνηση μελών σοσιαλιστικών ή κομμουνιστικών κομμάτων

   θηλυκό: συντρόφισσα

   ≈ συνώνυμα: συντρόφι

6. (παρωχημένο) συνεταίρος → δείτε τις λέξεις Συντροφία και Σία

Συγγενικές λέξεις

• ασυντρόφευτα
• ασυντρόφευτος
• ασυντρόφιαστα
• ασυντρόφιαστος
• συντρόφεμα
• συντροφεύω
• συντρόφι
• συντροφιά
• συντροφία / Σία
• συντροφιάζω
• συντροφιαστά
• συντροφιαστός
• συντροφικά
• συντροφικάτα
• συντροφικός
• συντροφικότητα
• συντρόφισσα
• σχοινοσύντροφος - σχοινοσυντρόφισσα
• πολυσυντροφικότητα
• πολυσυντροφικός

Μεταφράσεις

    σύντροφος

αγγλικά : comrade (en) γαλλικά : compagnon (fr), camarade (fr) ισπανικά : compañero (es) πολωνικά : towarzysz (pl) ρωσικά : товарищ (ru)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός		Πληθυντικός
Ονομαστική	ὁ, ἡ σύντροφος	τὸ σύντροφον	οἱ, αἱ σύντροφοι	τὰ σύντροφα
Γενική	τοῦ, τῆς συντρόφου	τοῦ συντρόφου	τῶν συντρόφων	τῶν συντρόφων
Δοτική	τῷ, τῇ συντρόφῳ	τῷ συντρόφῳ	τοῖς, ταῖς συντρόφοις	τοῖς συντρόφοις
Αιτιατική	τὸν, τὴν σύντροφον	τὸ σύντροφον	τοὺς, τὰς συντρόφους	τὰ σύντροφα
Κλητική	σύντροφε	σύντροφον	σύντροφοι	σύντροφα
Πτώσεις			Δυικός
Ονομαστική-Αιτιατική-Κλητική			συντρόφω
Γενική-Δοτική			συντρόφοιν

Ετυμολογία

σύντροφος < συντρέφω < σύν- + τρέφω τροφ- + -ος

Επίθετο

σύντροφος, -ος, -ον

1. που (ανα)τρέφεται μαζί με κάποιον
2. που έχει μεγαλώσει μαζί
3. σύζυγος
4. οικείος
5. κοινός, συνηθισμένος
6. φυσικός, έμφυτος

Πηγές

• «σύντροφος» - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• «σύντροφος» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.