σῶμα

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	σῶμᾰ	τὰ	σώμᾰτᾰ
γενική	τοῦ	σώμᾰτος	τῶν	σωμᾰ́των
δοτική	τῷ	σώμᾰτῐ	τοῖς	σώμᾰσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	σῶμᾰ	τὰ	σώμᾰτᾰ
κλητική ὦ!		σῶμᾰ		σώμᾰτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σώμᾰτε
γεν-δοτ	τοῖν		σωμᾰ́τοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κτῆμα' όπως «κτῆμα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σῶμα < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

σῶμα ουδέτερο

1. (στον Όμηρο) το νεκρό σώμα

   για το σώμα ενός ζωντανού ο Όμηρος χρησιμοποιεί τις λέξεις δέμας, χρώς, μέλεα, γυῖα

2. το σώμα ενός ανθρώπου
3. το σώμα σε αντίθεση με την ψυχή
4. το σώμα ενός ζώου (όχι φυτού)
5. οποιοδήποτε υλικό σώμα
6. για να δηλωθεί ένα σύνολο, ακόμη και αφηρημένο
7. το γεωμετρικό στερεό, το σώμα τριών διαστάσεων σε αντίθεση προς την επιφάνεια

Πηγές

• σῶμα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• σῶμα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.