τί

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

τί < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική τί

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈti/

τυπογραφικός συλλαβισμός : τί

ομόηχο: τι

τονικό παρώνυμο: τη

Αντωνυμία

τί (ερωτηματική αντωνυμία)

1. άλλη γραφή του τι

     Τί πήγες και έκανες;

2. πολυτονική γραφή του τι

     Τί πῆγες καὶ ἔκανες;

Σημειώσεις

• Συχνά ορθογραφείται έτσι και στο μονοτονικό, διότι τονίζεται.

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Προφορά

ΔΦΑ : /tí/ (5^ος π.Χ. αιώνας Αττική)

τυπογραφικός συλλαβισμός : τί

Μόριο

τί (ερωτηματικό μόριο)

• γιατί;

  → χρειάζεται παράθεμα

Κλιτικός τύπος αντωνυμίας 1

τί

• (ερωτηματική αντωνυμία) ονομαστική και αιτιατική ενικού, ουδέτερου γένους (τί) του τίς

Δείτε επίσης

η ερωτηματική αντωνυμία «τίς»
αριθμός	ενικός			πληθυντικός			δυϊκός
γένη → πτώσεις ↓	αρσενικό και θηλυκό		ουδέτερο	αρσενικό και θηλυκό		ουδέτερο	τριγενές
ονομαστική	τίς		τί	τίνες		τίνα	τίνε
γενική	τίνος, τοῦ			τίνων			τίνοιν
δοτική	τίνι, τῷ			τίσι(ν)			τίνοιν
αιτιατική	τίνα		τί	τίνας		τίνα	τίνε
Παράρτημα:Γραμματική: Αντωνυμίες
επική κλίση οι διαφορετικοί τύποι, με έντονα γράμματα
γένη → πτώσεις ↓	αρσενικό και θηλυκό		ουδέτερο	αρσενικό και θηλυκό		ουδέτερο	τριγενές
ονομαστική	τίς		τί	τίνες		τίνα	τίνε
γενική	τέο, τεῦ, τέου			τέων			τίνοιν
δοτική	τέῳ, τῳ			τίσι(ν), τοῖσι(ν), τέοισι(ν)			τίνοιν
αιτιατική	τίνα		τί	τίνας		τίνα	τίνε
Κατηγορία:Επικοί τύποι

Κλιτικός τύπος αντωνυμίας 2

τί

1. (αόριστη αντωνυμία) (τὶ) ονομαστική ενικού, ουδέτερου γένους (τί) του τίς
2. (αόριστη αντωνυμία) (τί) αιτιατική ενικού, ουδέτερου γένους (τί) του τίς

Δείτε επίσης

η αόριστη αντωνυμία «τίς»
αριθμός	ενικός			πληθυντικός			δυϊκός
γένη → πτώσεις ↓	αρσενικό και θηλυκό		ουδέτερο	αρσενικό και θηλυκό		ουδέτερο	τριγενές
ονομαστική	τὶς		τὶ	τινὲς		τινὰ, ἄττα	τινὲ
γενική	τινὸς, του			τινῶν			τινοῖν
δοτική	τινὶ, τῳ			τισὶ(ν)			τινοῖν
αιτιατική	τινὰ		τὶ	τινὰς		τινὰ, ἄττα	τινὲ
Παράρτημα:Γραμματική: Αντωνυμίες

Απόγονοι

τί (αρχαία ελληνικά)

• ⇒ νέα ελληνικά: τί, τι