τειχύδριον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	τειχύδριον	τὰ	τειχύδριᾰ
γενική	τοῦ	τειχυδρίου	τῶν	τειχυδρίων
δοτική	τῷ	τειχυδρίῳ	τοῖς	τειχυδρίοις
αιτιατική	τὸ	τειχύδριον	τὰ	τειχύδριᾰ
κλητική ὦ!		τειχύδριον		τειχύδριᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		τειχυδρίω
γεν-δοτ	τοῖν		τειχυδρίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

τειχύδριον < τεῖχος + υποκοριστικό επίθημα -ύδριον

Ουσιαστικό

τειχύδριον ουδέτερο

• υποκοριστικό του τεῖχος

  Ἡ δὲ Κόνωνος καὶ ἄλλαι περὶ αὐτὸν ἑπτὰ πλήρεις ἀνήχθησαν ἁθρόαι καὶ ἡ Πάραλος, τὰς δ’ ἄλλας πάσας Λύσανδρος ἔλαβε πρὸς τῇ γῇ. τοὺς δὲ πλείστους ἄνδρας ἐν τῇ γῇ συνέλεξεν· οἱ δὲ καὶ ἔφυγον εἰς τὰ τειχύδρια. (Ξενοφών, Ελληνικά, 2, 1, 28-29)