τελειότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	τελειότης	αἱ	τελειότητες
γενική	τῆς	τελειότητος	τῶν	τελειοτήτων
δοτική	τῇ	τελειότητῐ	ταῖς	τελειότησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	τελειότητᾰ	τὰς	τελειότητᾰς
κλητική ὦ!		τελειότης		τελειότητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		τελειότητε
γεν-δοτ	τοῖν		τελειοτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

τελειότης < τέλει(ς) + -της

Ουσιαστικό

τελειότης, -ητος θηλυκό

• τελειότητα, πληρότητα

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη τέλος

Πηγές

• τελειότης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.