τετράπολις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	τετράπολῐς	αἱ	τετραπόλεις
γενική	τῆς	τετραπόλεως	τῶν	τετραπόλεων
δοτική	τῇ	τετραπόλει	ταῖς	τετραπόλεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	τετράπολῐν	τὰς	τετραπόλεις
κλητική ὦ!		τετράπολῐ		τετραπόλεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		τετραπόλει
γεν-δοτ	τοῖν		τετραπολέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

τετράπολις < τετρά- + πόλις

Ουσιαστικό

τετράπολις θηλυκό

• πολιτική ή θρησκευτική συνένωση τεσσάρων πόλεων ή δήμων (όπως για τα βόρεια της Αττικής)

Πηγές

• τετράπολις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• τετράπολις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.