τιμιότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	τῑμιοτητ-
ονομαστική	ἡ	τιμιότης	αἱ	τιμιότητες
γενική	τῆς	τιμιότητος	τῶν	τιμιοτήτων
δοτική	τῇ	τιμιότητῐ	ταῖς	τιμιότησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	τιμιότητᾰ	τὰς	τιμιότητᾰς
κλητική ὦ!		τιμιότης		τιμιότητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		τιμιότητε
γεν-δοτ	τοῖν		τιμιοτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

τιμιότης < τίμιο(ς) + -της

Ουσιαστικό

τιμιότης, -ητος θηλυκό

1. τιμιότητα, τιμή, αξία
2. (ελληνιστική σημασία)
   1. ακρίβεια, μεγάλη τιμή
   2. (προσφώνηση) ἡ σὴ τιμιότης

Πηγές

• τιμιότης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• τιμιότης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.