τριβή

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	τριβή	οι	τριβές
γενική	της	τριβής	των	τριβών
αιτιατική	την	τριβή	τις	τριβές
κλητική		τριβή		τριβές
Κατηγορία όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

τριβή < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική τριβή < τρίβω

Ουσιαστικό

τριβή θηλυκό

1. (φυσική, μηχανολογία) η αντίσταση στη κίνηση ενός σώματος πάνω σε μια επιφάνεια, ή μέσα σ΄ ένα ρευστό μέσον

   ⮡  Η τριβή ως δύναμη έχει αντίθετη φορά της κίνησης και συμβολίζεται με το γράμμα Τ. Διακρίνεται σε στατική τριβή, τριβή ολίσθησης και τριβή κύλισης.

   ⮡  βασικότερο στοιχείο της τριβής είναι ο συντελεστής τριβής

2. η φθορά που παρατηρείται από την παραπάνω αντίσταση
3. (μεταφορικά) η απόκτηση εμπειρίας πάνω σε ένα θέμα ή δραστηριότητα

Δείτε επίσης

• τριβή στη Βικιπαίδεια 

Μεταφράσεις

    τριβή

αγγλικά : friction (en) γαλλικά : friction (fr), frottement (fr) ρουμανικά : fricțiune (ro)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	τριβή	αἱ	τριβαί
γενική	τῆς	τριβῆς	τῶν	τριβῶν
δοτική	τῇ	τριβῇ	ταῖς	τριβαῖς
αιτιατική	τὴν	τριβήν	τὰς	τριβᾱ́ς
κλητική ὦ!		τριβή		τριβαί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		τριβᾱ́
γεν-δοτ	τοῖν		τριβαῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'ψυχή' όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

→ ζητούμενο λήμμα

Πηγές

• τριβή - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• τριβή - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.