τυροκομεῖον

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	τυροκομεῖον	τὰ	τυροκομεῖᾰ
γενική	τοῦ	τυροκομείου	τῶν	τυροκομείων
δοτική	τῷ	τυροκομείῳ	τοῖς	τυροκομείοις
αιτιατική	τὸ	τυροκομεῖον	τὰ	τυροκομεῖᾰ
κλητική ὦ!		τυροκομεῖον		τυροκομεῖᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		τυροκομείω
γεν-δοτ	τοῖν		τυροκομείοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'τέκνον' όπως «στοιχεῖον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

τυροκομεῖον < αρχαία ελληνική τυρ(ός) + -ο- + -κομεῖον (< τυροκομέω / κομῶ)

Ουσιαστικό

τυροκομεῖον ουδέτερο (ελληνιστική κοινή)

• δοχείο ή κοφίνι για τυρί

Πηγές

• τυροκομεῖον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.