υπαγόρευση
Νέα ελληνικά (el)
[επεξεργασία]| ↓ πτώσεις | ενικός | πληθυντικός | ||
|---|---|---|---|---|
| ονομαστική | η | υπαγόρευση | οι | υπαγορεύσεις |
| γενική | της | υπαγόρευσης* | των | υπαγορεύσεων |
| αιτιατική | την | υπαγόρευση | τις | υπαγορεύσεις |
| κλητική | υπαγόρευση | υπαγορεύσεις | ||
| * παλιότερος λόγιος τύπος, υπαγορεύσεως | ||||
| Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά | ||||
Ετυμολογία
[επεξεργασία]
- υπαγόρευση < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή ὑπαγόρευ(σις) + -ση < αρχαία ελληνική ὑπαγορεύω < ὑπό + ἀγορεύω. Συγχρονικά αναλύεται σε υπ- + αγόρευση.
Προφορά
[επεξεργασία]
- ΔΦΑ : /i.paˈɣo.ɾef.si/
- τυπογραφικός συλλαβισμός : υ‐πα‐γό‐ρευ‐ση
Ουσιαστικό
[επεξεργασία]
υπαγόρευση θηλυκό
- η ενέργεια και το αποτέλεσμα του υπαγορεύω
Συγγενικά
[επεξεργασία]
Μεταφράσεις
[επεξεργασία]
Κατηγορίες:
- Ουσιαστικά που κλίνονται όπως το 'δύναμη' (νέα ελληνικά)
- Ουσιαστικά θηλυκά (νέα ελληνικά)
- Λόγια διαχρονικά δάνεια από την ελληνιστική κοινή (νέα ελληνικά)
- Προέλευση λέξεων από την ελληνιστική κοινή (νέα ελληνικά)
- Λέξεις με επίθημα -ση (νέα ελληνικά)
- Λέξεις με πρόθημα υπ- (νέα ελληνικά)
- Λήμματα με προφορά ΔΦΑ (νέα ελληνικά)
- Νέα ελληνικά
- Ουσιαστικά (νέα ελληνικά)
- Αντίστροφο λεξικό (νέα ελληνικά)
- Αντίστροφο λεξικό (ελληνικά)