υἱός

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	υἱός	οἱ	υἱοί
γενική	τοῦ	υἱοῦ	τῶν	υἱῶν
δοτική	τῷ	υἱῷ	τοῖς	υἱοῖς
αιτιατική	τὸν	υἱόν	τοὺς	υἱούς
κλητική ὦ!		υἱέ		υἱοί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		υἱώ
γεν-δοτ	τοῖν		υἱοῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'ναός' όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

υἱός < υἱύς < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα*suHyús

Ουσιαστικό

υἱός και υἱύς (=πρώιμος αττικός τύπος)

• υιός, γιος

Συνώνυμα

• παῖς

Εκφράσεις

• παῖδα (ή υἱὸν) τίθεμαι τινά