φέρασπις

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
	φερᾰσπῐδ-
ονομαστική	ὁ/ἡ	φέρασπῐς	τὸ	φέρασπῐ
γενική	τοῦ/τῆς	φεράσπῐδος	τοῦ	φεράσπῐδος
δοτική	τῷ/τῇ	φεράσπῐδῐ	τῷ	φεράσπῐδῐ
αιτιατική	τὸν/τὴν	φέρασπιν	τὸ	φέρασπῐ
κλητική ὦ!		φέρασπῐς  ή φέρασπῐ*		φέρασπῐ
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	φεράσπῐδες	τὰ	φεράσπῐδᾰ
γενική	τῶν	φερασπῐ́δων	τῶν	φερασπῐ́δων
δοτική	τοῖς/ταῖς	φέρασπῐσῐ(ν)	τοῖς	φέρασπῐσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	φεράσπῐδᾰς	τὰ	φεράσπῐδᾰ
κλητική ὦ!		φεράσπῐδες		φεράσπιδᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	φεράσπῐδε	τὼ	φεράσπῐδε
γεν-δοτ	τοῖν	φερασπῐ́δοιν	τοῖν	φερασπῐ́δοιν
* Κατά τη Γραμματική του Smyth, §292, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'εὔελπις' όπως «εὔελπις» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

φέρασπις < φέρ(ω) + -ασπ- + -ις.

Προφορά

ΔΦΑ : /pʰé.ɾa.spis/ (5^ος π.Χ. αιώνας Αττική)

τυπογραφικός συλλαβισμός : φέ‐ρα‐σπις

Επίθετο

φέρασπις, -ῐδος

1. ασπιδοφόρος· αυτός που φέρει ασπίδα, ασπιδόσκεπος, σιδεροφορεμένος

   ※  6ος/5ος πκε αιώνας ⌘ Αἰσχύλος, Ἀγαμέμνων, στίχ. 694 (693-694)

   πολύανδροί | τε φεράσπιδες κυναγοὶ

   Και κυνηγοί αναρίθμητοι σιδεροφορεμένοι

   Μετάφραση (1911): Ιωάννης Ν. Γρυπάρης, Αθήνα:Φέξης @greek‑language.gr

   ※  6ος/5ος πκε αιώνας ⌘ Αἰσχύλος, Πέρσαι, στίχ. 240

   οὐδαμῶς· ἔγχη σταδαῖα καὶ φεράσπιδες σαγαί.

   Όχι· μα όπλα χερομάχα κι ασπιδόσκεπες στολές.

   Μετάφραση (1930): Ιωάννης Ν. Γρυπάρης, Αθήνα:Εστία @greek‑language.gr

   ※  5ος/6ος κε ⌘ Χριστόδωρος, Ἔκφρασις Ἀγαλμάτων

   Ξεινοφόων δ´ ἤστραπτε, φεράσπιδος ἀστὸς Ἀθήνης

   → λείπει η μετάφραση

   ≈ συνώνυμα: ἀσπιδηφόρος, φερεσσακής

Συγγενικά

• ῥίψασπις
• μίκρασπις

Πηγές

• φέρασπις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• φέρασπις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.