φαλάκρωση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	φαλάκρωση	οι	φαλακρώσεις
γενική	της	φαλάκρωσης*	των	φαλακρώσεων
αιτιατική	τη	φαλάκρωση	τις	φαλακρώσεις
κλητική		φαλάκρωση		φαλακρώσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, φαλακρώσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

φαλάκρωση < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή φαλάκρωσις > φαλακρώνω με θέμα φαλακρω- + -σις > -ση

Προφορά

ΔΦΑ : /faˈla.kɾo.si/

τυπογραφικός συλλαβισμός : φα‐λά‐κρω‐ση

Ουσιαστικό

φαλάκρωση θηλυκό

• άλλη μορφή του φαλάκρωμα

Συγγενικά

• αποφαλάκρωση

→ και δείτε τη λέξη φαλακρός

Μεταφράσεις

    φαλάκρωση

→ δείτε τη λέξη φαλάκρωμα

Πηγές

• s.v. «φαλακραίνω» (& φαλάκρωση) - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)
• φαλάκρωσις - ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .