φενάκη

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	φενάκη	οι	φενάκες
γενική	της	φενάκης	των	φενακών
αιτιατική	τη	φενάκη	τις	φενάκες
κλητική		φενάκη		φενάκες
Κατηγορία όπως «νίκη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

φενάκη < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή φενάκη (περούκα) < φέναξ

Προφορά

ΔΦΑ : /feˈna.ci/

τυπογραφικός συλλαβισμός : φε‐νά‐κη

Ουσιαστικό

φενάκη θηλυκό

• το ψέμα που λέγεται για εξαπάτηση, η παραπλάνηση, η εσκεμμένη απάτη

Συγγενικά

• φενακίζω

Μεταφράσεις

    φενάκη

αγγλικά : hoax (en)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	φενᾱκᾱ-
ονομαστική	ἡ	φενάκη	αἱ	φενᾶκαι
γενική	τῆς	φενάκης	τῶν	φενακῶν
δοτική	τῇ	φενάκῃ	ταῖς	φενάκαις
αιτιατική	τὴν	φενάκην	τὰς	φενάκᾱς
κλητική ὦ!		φενάκη		φενᾶκαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		φενάκᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		φενάκαιν
Το φωνήεν της παραλήγουσας είναι μακρό.
1η κλίση, ομάδα 'γνώμη', Κατηγορία 'νίκη' όπως «γνώμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

φενάκη (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική φέναξ, φενακ- + -η

Ουσιαστικό

φενάκη, -ης θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• η περούκα

  άλλες μορφές: πηνήκη

Συγγενικά

• φέναγμα
• φενακία
• φενακίζω
• φενακικός
• φενακικῶς
• φενάκισμα
• φενακισμός
• φενακιστής
• φενακιστικός
• φενακόμαντις

→ και δείτε τη λέξη φέναξ

Δείτε επίσης

• (καθαρεύουσα): φενάκη η περούκα

※  ἀλλὰ καὶ ἡ ἐνδυμασία αὐτῆς ἡμιλλᾶτο πρὸς τῆς 'Ἴριδος τὴν ποικιλίαν, ή κόμη ἢ μᾶλλον φενάκη ἀπὸ πρωίας βοστρυχισμένη (Εμμανουήλ Ροΐδης, Πανδαμάτειρα και Πανδαμάτωρ)

Πηγές

• φενάκη - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• φενάκη - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.