φλοκάτη

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	φλοκάτη	οι	φλοκάτες
γενική	της	φλοκάτης		—
αιτιατική	τη	φλοκάτη	τις	φλοκάτες
κλητική		φλοκάτη		φλοκάτες
Η γενική πληθυντικού σε -ών δε συνηθίζεται.
Κατηγορία όπως «ζέστη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

φλοκάτη < ουσιαστικοποιημένο θηλυκό του επιθέτου φλοκάτος < μεσαιωνική ελληνική φλόκι < μεσαιωνική ελληνική φλόκ(ος) + -άτος < ιταλική flocco ή αρωμουνική floc < λατινική floccus (χνούδι, τουλούπα μαλλιού)

Ουσιαστικό

φλοκάτη θηλυκό

• χαλί ή σκέπασμα με πολλές τούφες ή φούντες μαλλιού που στερεώνονται με κόμπους σε μια βάση και δημιουργούν έτσι ένα πυκνό και παχύ στρώμα

  ※  Ο ένας τοίχος ήταν σκεπασμένος με ψυχεδελικές αφίσες. Ο άλλος ράφια φορτωμένα με βιβλία ίσαμε πάνω, ανάκατα βαλμένα. Τόσα βιβλία! Του έκαναν τρομερή εντύπωση. Στο ντιβάνι ήταν όλο μικρά, μικρούτσικα μαξιλάρια, άχρηστα, και χάμω μια άσπρη φλοκάτη, μαξιλάρες μοβ και κίτρινες κι ένα στρογγυλό χαμηλό τραπεζάκι σκεπασμένο με ετερόκλητα αντικείμενα: περιοδικά, εφημερίδες, ζωάκια γυάλινα, κομπολόγια κι ένα ποτήρι σαμπάνιας με δυο κιτρινισμένες γαρδένιες.

  (Ζωρζ Σαρή (2016). Τα Χέγια. Αθήνα, εκδόσεις Πατάκη, ISBN: 9789601645056, (αρχική έκδοση: 1987), @google.books)

Δείτε επίσης

• απλάδι
• βελέντζα
• κιλίμι
• κουρελού

Μεταφράσεις

    φλοκάτη

γαλλικά : tapis épais (fr), couverture épaisse (fr)

Πηγές

• φλοκάτη - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
• φλοκάτη - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών.  (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)
• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)
• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.