φυγών

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	φυγών	ἡ	φυγοῦσᾰ	τὸ	φυγόν
γενική	τοῦ	φυγόντος	τῆς	φυγούσης	τοῦ	φυγόντος
δοτική	τῷ	φυγόντῐ	τῇ	φυγούσῃ	τῷ	φυγόντῐ
αιτιατική	τὸν	φυγόντᾰ	τὴν	φυγούσᾰν	τὸ	φυγόν
κλητική ὦ!		φυγών		φυγοῦσᾰ		φυγόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	φυγόντες	αἱ	φυγοῦσαι	τὰ	φυγόντᾰ
γενική	τῶν	φυγόντων	τῶν	φυγουσῶν	τῶν	φυγόντων
δοτική	τοῖς	φυγοῦσῐ(ν)	ταῖς	φυγούσαις	τοῖς	φυγοῦσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς	φυγόντᾰς	τὰς	φυγούσᾱς	τὰ	φυγόντᾰ
κλητική ὦ!		φυγόντες		φυγοῦσαι		φυγόντᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	φυγόντε	τὼ	φυγούσᾱ	τὼ	φυγόντε
γεν-δοτ	τοῖν	φυγόντοιν	τοῖν	φυγούσαιν	τοῖν	φυγόντοιν
3η&1η κλίση, Κατηγορία 'φυγών' όπως «φυγών» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Μετοχή

φυγών, -οῦσα, -όν

• μετοχή ενεργητικού αορίστου (ἔφῠγον) του ρήματος φεύγω