φυσητήρ

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	φῡσητηρ-
ονομαστική	ὁ	φυσητήρ	οἱ	φυσητῆρες
γενική	τοῦ	φυσητῆρος	τῶν	φυσητήρων
δοτική	τῷ	φυσητῆρῐ	τοῖς	φυσητῆρσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	φυσητῆρᾰ	τοὺς	φυσητῆρᾰς
κλητική ὦ!		φυσητήρ		φυσητῆρες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		φυσητῆρε
γεν-δοτ	τοῖν		φυσητήροιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κλητήρ' όπως «κλητήρ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

φυσητήρ < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

φυσητήρ αρσενικό

1. όργανο για φύσημα, φυσητήρι

   ≈ συνώνυμα: φυσητήριον

2. (ζωολογία) η δίοδος αναπνοής φάλαινας (φυσητήρας)
3. (ελληνιστική σημασία) αυτός που φυσάει

   ≈ συνώνυμα: φυσητής, φυσήτωρ

4. (ελληνιστική σημασία , ζωολογία) είδος φάλαινας, φυσητήρας

Συγγενικά

• φυσητήριον
• φυσητής
• φυσητός

→ και δείτε τις λέξεις φυσάω και φῦσα

Πηγές

• φυσητήρ - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• φυσητήρ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.