φωνάρα

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	φωνάρα	οι	φωνάρες
γενική	της	φωνάρας		—
αιτιατική	τη	φωνάρα	τις	φωνάρες
κλητική		φωνάρα		φωνάρες
Η γενική πληθυντικού σε -ών δε συνηθίζεται.
Κατηγορία όπως «πείνα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

φωνάρα < φων(ή) + μεγεθυντικό επίθημα -άρα

Ουσιαστικό

φωνάρα θηλυκό

1. η δυνατή, βροντερή φωνή
2. (μεταφορικά) η πολύ καλή φωνή ενός τραγουδιστή

   ↪ Ο Καζαντζίδης ήταν φωνάρα.

Αντώνυμα

• φωνίτσα
• φωνούλα

Σύνθετα

• αγριοφωνάρα

Σημειώσεις

• Συνηθίζεται κυρίως στην ονομαστική και κλητική

Μεταφράσεις

    φωνάρα