χείρωμα

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

χείρωμα < χειρόω < χείρ

Ουσιαστικό

χείρωμα αρσενικό

1. νίκη επί κάποιου, πράξη βίας εναντίον κάποιου

   δούλης θανούσης, εὐμαροῦς χειρώματος. (το να σκοτώσουν μια δούλα είναι ευτελές κατόρθωμα)

   ...ἄφαντος ἔρρει θανασίμῳ χειρώματι; (...εξαφανίστηκε από θανάσιμο χτύπημα;)

2. η ρήψη χώματος με τα χέρια, το σκάψιμο με τα χέρια

   ...καὶ μήθ᾽ ὁμαρτεῖν τυμβοχόα χειρώματα, μήτ᾽ ὀξυμόλποις προσσέβειν οἰμώγμασιν (και να μην του φτιάξουν με τα χέρια επικήδειο τύμβο ούτε να τον τιμήσουν με θρήνους)

Συγγενικά

• χειρόω
• χείρωσις