χηρεία

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	χηρεία	οι	χηρείες
γενική	της	χηρείας		—
αιτιατική	τη	χηρεία	τις	χηρείες
κλητική		χηρεία		χηρείες
Η γενική πληθυντικού σε -ών δε συνηθίζεται.
Κατηγορία όπως «πείνα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

χηρεία < λόγιο διαχρονικό δάνειο από την αρχαία ελληνική χηρεία. Συγκρίνετε με το λαϊκότροπο χηρειά

Προφορά

ΔΦΑ : /çiˈɾi.a/

τυπογραφικός συλλαβισμός : χη‐ρεί‐α

παρώνυμο: κυρία

Ουσιαστικό

χηρεία θηλυκό

• η κατάσταση του άνδρα ή της γυναίκας που ο/η σύζυγος πέθανε

Συγγενικά

• χήρα
• χηρεύω
• χήρος

Μεταφράσεις

    χηρεία

γαλλικά : veuvage (fr)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

χηρεία < χηρε(ύω) + -ία

Ουσιαστικό

χηρεία θηλυκό

1. η κατάσταση του ατόμου που ο/η σύζυγος πέθανε και που λόγω των πολέμων στην αρχαία Ελλάδα, αφορούσε πιο συχνά στη γυναίκα

   ※  εἰ δέ με δεῖ καὶ γυναικείας τι ἀρετῆς, ὅσαι νῦν ἐν χηρείᾳ ἔσονται (Ο Θουκιδίδης για τους νεκρούς του Πελοποννησιακού Πολέμου)

   ⮡  χηρείαις τὸν ἅπαντα χρόνον μείνασα (που δεν ξαναπαντρεύτηκε όταν χήρεψε)

2. (μεταφορικά) η έλλειψη

   ⮡  διὰ χηρείαν ἐπιστήμης

Συγγενικά

• χήρειος
• χηρόω
• χηρωστής
• χήρα και [[χήρη|grc}}
• χῆρος, -α, -ον

Κλιτικός τύπος επιθέτου

χηρεία θηλυκό

• θηλυκό του χήρειος) στην ονομαστική και κλητική ενικού

Πηγές

• χηρεία - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• χηρεία - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.