χιών

Ελληνικά (el)

Ετυμολογία

χιών < αρχαία ελληνική χιών < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *ǵʰéyōm < *ǵʰey- (χειμών, χειμώνας)

Ουσιαστικό

χιών θηλυκό

• (καθαρεύουσα) το χιόνι

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός	Δυϊκός	Πληθυντικός
Ονομαστική	χιών	χιόνε	χιόνες
Γενική	χιόνος	χιόνοιν	χιόνων
Δοτική	χιόνι	χιόνοιν	χιόσι(ν)
Αιτιατική	χιόνα	χιόνε	χιόνας
Κλητική	χιών	χιόνε	χιόνες

Ετυμολογία

χιών < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *ǵʰéyōm < *ǵʰey- (χειμών, χειμώνας)

Ουσιαστικό

χιών θηλυκό

1. το χιόνι

   νιφόεσσ᾽ Αἴτνα, πάνετες χιόνος ὀξείας τιθήνα

   τόν Νεῖλον ῥέειν ἀπό τηκομένης χιόνος

2. το παγωμένο νερό από λιωμένο χιόνι

   ἡδύ θέρους . . χιών ποτόν

   Εὐθυκλῆς δ᾽ ἐν Ἀσώτοις ἢ Ἐπιστολῇ πρῶτος μὲν οἶδεν εἰ χιών ἐστ᾽ ὠνία....οἶδεν δὲ καὶ ὁ καλὸς Ξενοφῶν ἐν Ἀπομνημονεύμασι τὴν διὰ χιόνος πόσιν... ἐν ταῖς περὶ Ἀλέξανδρον ἱστορίαις καὶ ὅπως δεῖ χιόνα διαφυλάσσεσθαι... ὀρύξαι τριάκοντα ψυχεῖα, ἃ πληρώσαντα χιόνος παρεμβαλεῖν δρυὸς κλάδους. οὕτω γὰρ παραμένειν πλείω χρόνον τὴν χιόνα (Δειπνοσοφισταί, για τα ψυγεία της εποχής, ώστε να υπάρχει κρύο νερό το καλοκαίρι)

Συγγενικές λέξεις

• χιόνεος, -έα, -εον
• χιονίζω

Σύνθετα

• χιονόβλητος,ος,ον
• χιονόβοσκος,ος,ον
• χιονοθρέμμων, ων, ον και χιονοτρόφος
• χιονόκτυπος
• χινόχρως-ωτος