χλωρότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	χλωρότης	αἱ	χλωρότητες
γενική	τῆς	χλωρότητος	τῶν	χλωροτήτων
δοτική	τῇ	χλωρότητῐ	ταῖς	χλωρότησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	χλωρότητᾰ	τὰς	χλωρότητᾰς
κλητική ὦ!		χλωρότης		χλωρότητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		χλωρότητε
γεν-δοτ	τοῖν		χλωροτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

χλωρότης (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική χλωρό(ς) + -της

Ουσιαστικό

χλωρότης, -ητος θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

1. το πρασινωπό χρώμα
2. η χλωμάδα, η ωχρότητα

Πηγές

• χλωρότης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• χλωρότης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.