χτύπημα

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	χτύπημα	τα	χτυπήματα
γενική	του	χτυπήματος	των	χτυπημάτων
αιτιατική	το	χτύπημα	τα	χτυπήματα
κλητική		χτύπημα		χτυπήματα
όπως «όνομα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

χτύπημα < αρχαία ελληνική κτύπημα (κρότος, θόρυβος) με ανομοίωση [kt] > [xt] < κτυπέω / κτυπῶ < κτύπος

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈxti.pi.ma/

συλλαβισμός : χτύ‐πη‐μα

Ουσιαστικό

χτύπημα ουδέτερο

• η διαδικασία ή το αποτέλεσμα του χτυπώ
  1. η άσκηση δύναμης σε κάποιον ή κάτι
  2. (κατ' επέκταση) το σημάδι που αφήνει η ως άνω άσκηση δύναμης
  3. η επίθεση

     ≈ συνώνυμα: κατραπακιά

  4. ο τραυματισμός
  5. το ανακάτεμα
  6. ρυθμική επαναλαμβανόμενη διαδικασία με πρόκληση ήχου

     Άλλες μορφές: χτύπος, κτύπος

     το χτύπημα της καρδιάς

  7. το άγγιγμα ή η κρούση κάποιου πράγματος με την ταυτόχρονη πρόκληση ήχου

     το χτύπημα του κουδουνιού

  8. (μεταφορικά) η πρόκληση βλάβης, αρρώστιας ή δυστυχίας
  9. (μεταφορικά) η αντιμετώπιση μιας άσχημης κατάστασης

Άλλες μορφές

• κτύπημα

Δείτε επίσης

• χτύπημα τιμής: πλειοδοσία (ή μειοδοσία)

Συγγενικές λέξεις

• → δείτε τη λέξη χτύπος

Μεταφράσεις

    χτύπημα

αγγλικά : rap (en), blow (en), knock (en) γαλλικά : coup (fr), frappe (fr) γερμανικά : Schlag (de), Hieb (de) εσπεράντο : frapo (eo) οξιτανικά : còp (oc)