ψίθυρος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	ψίθυρος	οι	ψίθυροι
γενική	του	ψίθυρου & ψιθύρου	των	ψίθυρων & ψιθύρων
αιτιατική	τον	ψίθυρο	τους	ψίθυρους & ψιθύρους
κλητική		ψίθυρε		ψίθυροι
Οι δεύτεροι τύποι, παλιότεροι, λόγιοι.
Κατηγορία όπως «καρδινάλιος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ψίθυρος < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ψίθυρος

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈpsi.θi.ɾos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : ψί‐θυ‐ρος

Ουσιαστικό

ψίθυρος αρσενικό

1. ο μακρόσυρτος και ασαφής ήχος με χαμηλή ένταση, που παράγεται από χαμηλόφωνη ομιλία

   ↪ Όλη νύχτα ακούγονταν ψίθυροι από το διπλανό διαμέρισμα.

   ≈ συνώνυμα: μουρμουρητό, ψιθύρισμα

2. (γενικότερα) κάθε σιγανός, ήσυχος κι ευχάριστος ήχος

   ↪ ο ψίθυρος του ποταμού

3. (μεταφορικά, στον πληθυντικό) → δείτε τη λέξη ψίθυροι: φήμη που κυκλοφορεί υπόγεια, από στόμα σε στόμα

   ≈ συνώνυμα: διάδοση, σπερμολογία

Συγγενικά

• ψιθυρίζεται
• ψιθυρίζω
• ψιθύρισμα
• ψιθυρισμός
• ψιθυριστά
• ψιθυριστής
• ψιθυριστός

Μεταφράσεις

    ψίθυρος

αγγλικά : whisper (en) γαλλικά : chuchotement (fr), murmure (fr) ισπανικά : rumor (es) ιταλικά : bisbiglio (it) ουγγρικά : suttogás (hu) πορτογαλικά : rumor (pt)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ψίθυρος < ψιθυρ(ίζω) + -ος Πιθανόν (ηχομιμητική λέξη). • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;  

Επίθετο

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ψίθυρος	τὸ	ψίθυρον
γενική	τοῦ/τῆς	ψιθύρου	τοῦ	ψιθύρου
δοτική	τῷ/τῇ	ψιθύρῳ	τῷ	ψιθύρῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ψίθυρον	τὸ	ψίθυρον
κλητική ὦ!		ψίθυρε		ψίθυρον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ψίθυροι	τὰ	ψίθυρᾰ
γενική	τῶν	ψιθύρων	τῶν	ψιθύρων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ψιθύροις	τοῖς	ψιθύροις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ψιθύρους	τὰ	ψίθυρᾰ
κλητική ὦ!		ψίθυροι		ψίθυρᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ψιθύρω	τὼ	ψιθύρω
γεν-δοτ	τοῖν	ψιθύροιν	τοῖν	ψιθύροιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

ψίθυρος, ος, ον

• που διαβάλλει, συκοφαντικός

Ουσιαστικό

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ψίθυρος	οἱ	ψίθυροι
γενική	τοῦ	ψιθύρου	τῶν	ψιθύρων
δοτική	τῷ	ψιθύρῳ	τοῖς	ψιθύροις
αιτιατική	τὸν	ψίθυρον	τοὺς	ψιθύρους
κλητική ὦ!		ψίθυρε		ψίθυροι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ψιθύρω
γεν-δοτ	τοῖν		ψιθύροιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «θρίαμβος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

ψίθυρος αρσενικό

1. ψιθυριστής, συκοφάντης
2. ήχος πουλιών

Πηγές

• ψίθυρος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ψίθυρος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.