ψαλίς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ψαλίς	αἱ	ψαλίδες
γενική	τῆς	ψαλίδος	τῶν	ψαλίδων
δοτική	τῇ	ψαλίδῐ	ταῖς	ψαλίσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ψαλίδᾰ	τὰς	ψαλίδᾰς
κλητική ὦ!		ψαλίς*		ψαλίδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ψαλίδε
γεν-δοτ	τοῖν		ψαλίδοιν
Με βραχύ γιώτα στο θέμα -ίς -ίδος. * Κατά τη Γραμματική του Smyth, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'πατρίς' όπως «πατρίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ψαλίς < αβέβαιης ετυμολογίας

Ουσιαστικό

ψαλίς θηλυκό

1. ψαλίδι
2. χαμηλό οικοδόμημα με οξυγώνια στέγη