ψηφίς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ψηφίς	αἱ	ψηφῖδες
γενική	τῆς	ψηφῖδος	τῶν	ψηφίδων
δοτική	τῇ	ψηφῖδῐ	ταῖς	ψηφῖσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ψηφῖδᾰ	τὰς	ψηφῖδᾰς
κλητική ὦ!		ψηφίς*		ψηφῖδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ψηφῖδε
γεν-δοτ	τοῖν		ψηφίδοιν
Με μακρό γιώτα στο θέμα -ίς -ῖδος. * Κατά τη Γραμματική του Smyth, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'πατρίς' όπως «σφραγίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ψηφίς < ψῆφ(ος) + υποκοριστικό επίθημα -ίς

Ουσιαστικό

ψηφίς, -ῖδος θηλυκό

1. υποκοριστικό του ψῆφος
2. πετραδάκι που χρησιμοποιούσαν για την αρίθμηση
3. ψηφίδα

Πηγές

• ψηφίς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ψηφίς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.