ψιλόω

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ψιλόω < ψιλός + jω

Ρήμα

ψιλόω-ψιλῶ

1. απογυμνώνω από τρίχες, φτερά, κλαριά

   • ψιλόω τὴν κεφαλήν τινος (τον κουρεύω, ίσως τον αφήνω φαλακρό / ψιλοῦν τὰ δέρματα / ψιλοῦν τὰ δένδρα / ψιλοῦτο δὲ καλὰ κάρηνα (ήταν φαλακρός) / χελιδόνες... ἐψιλωμέναι (χωρίς πτέρωμα)

2. στερώ δυνάμεις, αποδυναμώνω, αφήνω κάποιον άοπλο, γυμνό από άμυνα

   • καὶ πολλῇ σπουδῇ μᾶλλον ἔπεμπεν ἐπὶ τοὺς Μήδους, ὡς ψιλώσων αὐτόν : και αμέσως έστειλε με μεγάλη βιασύνη (αγγελιοφόρους) στους Μήδους για να τον αποδυναμώσει (αποσύροντας εννοεί τα στρατεύματα των Μήδων και έτσι στερώντας του στρατιωτικές δυνάμεις)
   • καὶ ψιλωθέντων τῶν τῆς φάλαγγος κεράτων (Πολύβιος, Ιστορίαι, Βιβλίο Γ΄ 73.7

3. κλέβω, αδειάζω, αραιώνω
4. ξεριζώνω

   • καὶ ψιλωθῆναί τινας ῥίζας ὑπὸ ῥεύματος

5. (ελληνιστική έννοια) βάζω ψιλή (αντίθετο: δασύνω)

Συγγενικά

• (ἀπο)ψίλωσις
• ψιλωτής
• ψίλωμα
• ψιλωτικός