ψυχοβγάλτης

Ελληνικά (el)

πτώσεις  ↓	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	ψυχοβγάλτης	οι	ψυχοβγάλτες
γενική	του	ψυχοβγάλτη	των	ψυχοβγαλτών
αιτιατική	τον	ψυχοβγάλτη	τους	ψυχοβγάλτες
κλητική		ψυχοβγάλτη		ψυχοβγάλτες
Παράρτημα

Ετυμολογία

ψυχοβγάλτης < ψυχο- + έβγαλα (αόριστος τού βγάζω) + -της

Ουσιαστικό

ψυχοβγάλτης αρσενικό (θηλυκό: ψυχοβγάλτρα)

1. (λαογραφία) ονομασία του αρχαγγέλου (Γαβριήλ ή Μιχαήλ) που είναι παρών τη στιγμή που κάποιος ξεψυχά
2. (μεταφορικά) αυτός που μας βασανίζει, που μας ταλαιπωρεί

Συγγενικές λέξεις

• → δείτε τις λέξεις ψυχή και βγάζω

Μεταφράσεις

    ψυχοβγάλτης