ψυχρότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ψυχρότης	αἱ	ψυχρότητες
γενική	τῆς	ψυχρότητος	τῶν	ψυχροτήτων
δοτική	τῇ	ψυχρότητῐ	ταῖς	ψυχρότησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ψυχρότητᾰ	τὰς	ψυχρότητᾰς
κλητική ὦ!		ψυχρότης		ψυχρότητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ψυχρότητε
γεν-δοτ	τοῖν		ψυχροτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ψυχρότης (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική ψυχρό(ς) + -της

Ουσιαστικό

ψυχρότης θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) η παγερότητα, η κρυάδα, το ψύχος στη συμπεριφορά ή γενικά ως κατάσταση

  ≠ αντώνυμα: θερμότης

Πηγές

• ψυχρότης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ψυχρότης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.