ἀάατος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός		Πληθυντικός
Ονομαστική	ὁ, ἡ ἀάατος	τὸ ἀάατον	οἱ, αἱ ἀάατοι	τὰ ἀάατα
Γενική	τοῦ, τῆς ἀαάτου	τοῦ ἀαάτου	τῶν ἀαάτων	τῶν ἀαάτων
Δοτική	τῷ, τῇ ἀαάτῳ	τῷ ἀαάτῳ	τοῖς, ταῖς ἀαάτοις	τοῖς ἀαάτοις
Αιτιατική	τὸν, τὴν ἀάατον	τὸ ἀάατον	τοὺς, τὰς ἀαάτους	τὰ ἀάατα
Κλητική	ἀάατε	ἀάατον	ἀάατοι	ἀάατα
Πτώσεις			Δυικός
Ονομαστική-Αιτιατική-Κλητική			ἀαάτω
Γενική-Δοτική			ἀαάτοιν

Ετυμολογία

ἀάατος < α- στερητικό και ἀάω

Επίθετο

ἀάατος, -ος, -ον [ ᾰᾱᾰ- ], αλλά [ ᾰᾱᾱ- ] στην Ιλιάδα (Il.14.271)

• ακατανίκητος, που δεν μπορεί να τον βλάψει κανείς, επικίνδυνος

Συγγενικές λέξεις

• ἄω
• ἀάω