ἀάατος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἀάατος	τὸ	ἀάατον
γενική	τοῦ/τῆς	ἀαάτου	τοῦ	ἀαάτου
δοτική	τῷ/τῇ	ἀαάτῳ	τῷ	ἀαάτῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἀάατον	τὸ	ἀάατον
κλητική ὦ!		ἀάατε		ἀάατον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἀάατοι	τὰ	ἀάατᾰ
γενική	τῶν	ἀαάτων	τῶν	ἀαάτων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἀαάτοις	τοῖς	ἀαάτοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἀαάτους	τὰ	ἀάατᾰ
κλητική ὦ!		ἀάατοι		ἀάατᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀαάτω	τὼ	ἀαάτω
γεν-δοτ	τοῖν	ἀαάτοιν	τοῖν	ἀαάτοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἀάατος < ἀ- στερητικό και ἀάω

Επίθετο

ἀάατος, -ος, -ον [ ᾰᾱᾰ- ], αλλά [ ᾰᾱᾱ- ] στην Ιλιάδα (Il.14.271)

• ακατανίκητος, που δεν μπορεί να τον βλάψει κανείς, επικίνδυνος

Συγγενικά

• ἄω
• ἀάω

Πηγές

• ἀάατος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀάατος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.