ἀβουλησία

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἀβουλησίᾱ	αἱ	ἀβουλησίαι
γενική	τῆς	ἀβουλησίᾱς	τῶν	ἀβουλησιῶν
δοτική	τῇ	ἀβουλησίᾳ	ταῖς	ἀβουλησίαις
αιτιατική	τὴν	ἀβουλησίᾱν	τὰς	ἀβουλησίᾱς
κλητική ὦ!		ἀβουλησίᾱ		ἀβουλησίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀβουλησίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ἀβουλησίαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀβουλησία < ἀ- στερητικό + αρχαία ελληνική βούλησ(ις) + -ία

Ουσιαστικό

ἀβουλησία θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) έλλειψη βούλησης

  ※  Τὰ γὰρ ἐκ φύσεως προϊόντα, οὔτε βούλησιν, οὔτε ἀβουλησίαν ἐπιδέχεται.

  4ος αιώνας, Κύριλλος Αλεξανδρείας, Περὶ τῆς Ἁγίας καὶ Ὁμοουσίου Τριάδος, 75.9

Πηγές

• ἀβουλησία - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.