ἀγένειος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ἀγένειος < στερητικό ἀ- + γένει(ον) + -ος

Επίθετο

ἀγένειος -ος, -ον

1. χωρίς γένια· αγένειος
2. (μεταφορικά) παιδαριώδης
3. παιδί που ήταν κάτω από την ηλικία που επέτρεπε να λάβει μέρος σε αγώνες (ανάλογο με το «αμούστακο» παιδί, στη σημερινή γλώσσα)

Πηγές

• τόμ. Α΄, σ. 16 - Liddell, Henry George. Scott, Robert, Αν. Κωνσταντινίδης (εκδ.) Μέγα λεξικόν της ελληνικής γλώσσης. Μετάφραση: Ξενοφών Π. Μόσχος. Επιμέλεια: Μιχαήλ Κωνσταντινίδης. Τυπογραφικά Καταστήματα Ανέστη Κωνσταντινίδη (1901-1906). Ανατύπωση: Ι. Σιδέρης, χ.χ. Τόμοι 4. - online στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Τμήμα Μαθηματικών