ἀγαλλίασις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἀγαλλίασῐς	αἱ	ἀγαλλιάσεις
γενική	τῆς	ἀγαλλιάσεως	τῶν	ἀγαλλιάσεων
δοτική	τῇ	ἀγαλλιάσει	ταῖς	ἀγαλλιάσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ἀγαλλίασῐν	τὰς	ἀγαλλιάσεις
κλητική ὦ!		ἀγαλλίασῐ		ἀγαλλιάσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀγαλλιάσει
γεν-δοτ	τοῖν		ἀγαλλιασέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀγαλλίασις < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

ἀγαλλίασις θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) αγαλλίαση

Πηγές

• ἀγαλλίασις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀγαλλίασις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.