ἀγανόφρων

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
	αγᾰνοφρον-
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἀγανόφρων	τὸ	ἀγανόφρον
γενική	τοῦ/τῆς	ἀγανόφρονος	τοῦ	ἀγανόφρονος
δοτική	τῷ/τῇ	ἀγανόφρονῐ	τῷ	ἀγανόφρονῐ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἀγανόφρονᾰ	τὸ	ἀγανόφρον
κλητική ὦ!		ἀγανόφρον		ἀγανόφρον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἀγανόφρονες	τὰ	ἀγανόφρονᾰ
γενική	τῶν	ἀγανοφρόνων	τῶν	ἀγανοφρόνων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἀγανόφροσῐ(ν)	τοῖς	ἀγανόφροσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἀγανόφρονᾰς	τὰ	ἀγανόφρονᾰ
κλητική ὦ!		ἀγανόφρονες		ἀγανόφρονᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀγανόφρονε	τὼ	ἀγανόφρονε
γεν-δοτ	τοῖν	ἀγανοφρόνοιν	τοῖν	ἀγανοφρόνοιν
3η κλίση, ομάδα 'σώφρων', Κατηγορία 'σώφρων' όπως «ἔμφρων» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἀγανόφρων < ἀγανός + -φρων

Επίθετο

ἀγανόφρων, -ων, -ον

1. φιλόφρων, ευγενικός
2. ήπιος, πράος

   ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 20 (Υ. Θεομαχία.), στίχ. 467

   ἀνὴρ ... οὐδ' ἀγανόφρων

Παράγωγα

• ἀγανοφρονέω

Πηγές

• ἀγανόφρων - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀγανόφρων - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.