ἀγελάς

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἀγελάς	αἱ	ἀγελάδες
γενική	τῆς	ἀγελάδος	τῶν	ἀγελάδων
δοτική	τῇ	ἀγελάδῐ	ταῖς	ἀγελάσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ἀγελάδᾰ	τὰς	ἀγελάδᾰς
κλητική ὦ!		ἀγελάς		ἀγελάδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀγελάδε
γεν-δοτ	τοῖν		ἀγελάδοιν
Με βραχύ άλφα στο θέμα -άς, -άδος.
3η κλίση, Κατηγορία 'δεκάς' όπως «δεκάς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀγελάς (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική ἀγέλη < ἄγω

Ουσιαστικό

ἀγελάς θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) που ανήκει σε αγέλη, το ζώο (συνήθως μεγάλο βόδι) που είναι μέλος ενός κοπαδιού ζώων

  ※  Σχόλιο για το «φορβάδος ἀμφὶ βοός» στον στίχο 89 για: ⌘ Απολλώνιος ο Ρόδιος, Ἀργοναυτικά, 2.88β - Apollonii Rhodii Argonautica, August Wessaurer, επιμ., Sumptibus et typis B. G. Teubneri, 1828, τόμοι 2, σελ.77@books.google Sch.A.R.2.88b

  V.89. Φορβάδος ἀμφὶ βοός. Ὑπὲρ (ἀγελάδος καὶ) νομάδος καὶ εὐτραφοῦς βοός. Ἵνα τὸ τῆς κατανομῆς ὄνομα πλέον καὶ μεῖζον τῇ βοῒ δοίη τὸ σῶμα καὶ τὸ κάλλος. [Περὶ γὰρ εὐπρεπεστέρας βοός, τοιαύτη δὲ ἡ εὔτροφος, εἰκὸς αὐτοὺς μᾶλλον μάχεσθαι.]

Πηγές

• σελ.55, Τόμος 1 - Liddell, Henry George. Scott, Robert, Αν. Κωνσταντινίδης (εκδ.) Μέγα λεξικόν της ελληνικής γλώσσης. Μετάφραση: Ξενοφών Π. Μόσχος. Επιμέλεια: Μιχαήλ Κωνσταντινίδης. Τυπογραφικά Καταστήματα Ανέστη Κωνσταντινίδη (1901-1906). Ανατύπωση: Ι. Σιδέρης, χ.χ. Τόμοι 4. - online στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Τμήμα Μαθηματικών
• ἀγελάς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.