ἀγελάτης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ἀγελάτης	οἱ	ἀγελάται
γενική	τοῦ	ἀγελάτου	τῶν	ἀγελατῶν
δοτική	τῷ	ἀγελάτῃ	τοῖς	ἀγελάταις
αιτιατική	τὸν	ἀγελάτην	τοὺς	ἀγελάτᾱς
κλητική ὦ!		ἀγελάτᾰ		ἀγελάται
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀγελάτᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ἀγελάταιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'τοξότης' όπως «τοξότης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀγελάτης < ἀγέλ(η) + -λάτης < ἐλαύνω

Ουσιαστικό

ἀγελάτης αρσενικό

1. ο αρχηγός της αγέλης (ή του πλήθους)
2. αρχηγός των δεκαεπτάχρονων νέων στη Μινωική Κρήτη
3. αρχηγός των επτάχρονων παιδιών στη Σπάρτη

Πηγές

• ἀγελάτης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.