ἀγνώμων

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
	ἀγνωμον-
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἀγνώμων	τὸ	ἄγνωμον
γενική	τοῦ/τῆς	ἀγνώμονος	τοῦ	ἀγνώμονος
δοτική	τῷ/τῇ	ἀγνώμονῐ	τῷ	ἀγνώμονῐ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἀγνώμονᾰ	τὸ	ἄγνωμον
κλητική ὦ!		ἄγνωμον		ἄγνωμον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἀγνώμονες	τὰ	ἀγνώμονᾰ
γενική	τῶν	ἀγνωμόνων	τῶν	ἀγνωμόνων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἀγνώμοσῐ(ν)	τοῖς	ἀγνώμοσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἀγνώμονᾰς	τὰ	ἀγνώμονᾰ
κλητική ὦ!		ἀγνώμονες		ἀγνώμονᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀγνώμονε	τὼ	ἀγνώμονε
γεν-δοτ	τοῖν	ἀγνωμόνοιν	τοῖν	ἀγνωμόνοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'εὐδαίμων' όπως «εὐδαίμων» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἀγνώμων < ἀ- στερητικό + -γνώμων < γνώμ(η) + -ων

Επίθετο

ἀγνώμων, ἀγνώμων, ἄγνωμον, υπερθετικός :  ἀγνωμονέστατος

1. απερίσκεπτος, ανόητος
2. ισχυρογνώμων
3. παράτολμος
4. αυθάδης
5. σκληρόκαρδος
6. που δεν γνωρίζει, που αγνοεί
7. (για άλογα) που δεν έχει δόντια, απ’ τα οποία να φαίνεται η ηλικία του

Παράγωγα

• ἀγνωμόνως (επίρρημα)

Συγγενικά

• εὐγνώμων

→ και δείτε τη λέξη γνώμη

Πηγές

• ἀγνώμων - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀγνώμων - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.