ἀγρεύς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ἀγρεύς	οἱ	ἀγρεῖς - ἀγρῆς*
γενική	τοῦ	ἀγρέως	τῶν	ἀγρέων
δοτική	τῷ	ἀγρεῖ	τοῖς	ἀγρεῦσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	ἀγρέᾱ	τοὺς	ἀγρέᾱς
κλητική ὦ!		ἀγρεῦ		ἀγρεῖς - ἀγρῆς*
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀγρῆ1 ή ἀγρεῖ2
γεν-δοτ	τοῖν		ἀγρέοιν
* αττικός τύπος 1 όπως στη Γραμματική του Smyth 2 όπως στη Γραμματική Γυμνασίου-Λυκείου Οικονόμου.
3η κλίση, ομάδα 'βασιλεύς', Κατηγορία 'βασιλεύς' όπως «βασιλεύς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀγρεύς < ἄγρ(α) + -εύς • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;  

Ουσιαστικό

ἀγρεύς αρσενικό

1. (επάγγελμα) ο κυνηγός
2. → δείτε τη λέξη Ἀγρεύς για το επίθετο θεών
3. και ως επίθετο για εκείνο που συνδράμει στην εξόντωση του θηράματος (π.χ. για τόξο)
4. (ελληνιστική σημασία , πτηνό) είδος πουλιού

Συνώνυμα

• ἀγρευτής, ἀγρευτήρ

Συγγενικά

• ἄγρευσις
• ἄγρευμα
• ἀγρευτικός
• ἀγραῖος& Ἀγραίος (επίθετα Απόλλωνα και Αρτέμιδας)
• Ἀγροτέρα (επίθετο Αρτέμιδας)
• ἀγρέμιος & ἀγρευτός ο συλληφθείς στο κυνήγι
• ἀγρεμών-όνος ο θηρευτής
• ἀγρεσία
• ἀγρώσσω
• ἀγρός
• ἄγριος

→ και δείτε τη λέξη ἄγρα

Πηγές

• ἀγρεύς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀγρεύς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.