ἀδηφαγία

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ἀδηφᾰγι-
ονομαστική	ἡ	ἀδηφαγίᾱ	αἱ	ἀδηφαγίαι
γενική	τῆς	ἀδηφαγίᾱς	τῶν	ἀδηφαγιῶν
δοτική	τῇ	ἀδηφαγίᾳ	ταῖς	ἀδηφαγίαις
αιτιατική	τὴν	ἀδηφαγίᾱν	τὰς	ἀδηφαγίᾱς
κλητική ὦ!		ἀδηφαγίᾱ		ἀδηφαγίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀδηφαγίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ἀδηφαγίαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀδηφαγία ήδη τον 4ο αιώνα πκε στον Αριστοτέλη < ἀδηφάγ(ος) + -ία

Ουσιαστικό

ἀδηφαγία, -ας θηλυκό

• πολυφαγία, λαιμαργία

  ※  1ος/2ος κε αιώνας ⌘ Πλούταρχος, Βίοι Παράλληλοι Άρατος, 3.2 @scaife.perseus

  ἐπιφαίνεται δʼ ἀμέλει καὶ ταῖς εἰκόσιν ἀθλητική τις ἰδέα, καὶ τὸ συνετὸν τοῦ προσώπου καὶ βασιλικὸν οὐ παντάπασιν ἀρνεῖται τὴν ἀδηφαγίαν καὶ τὸ σκαφεῖον.

  ※  1ος/2ος κε αιώνας ⌘ Πλούταρχος, Ἠθικά Περὶ σαρκοφαγίας λόγος Α΄, Section 6, 995e, @scaife.perseus

  τοὺς γὰρ Βοιωτοὺς ἡμᾶς οἱ Ἀττικοὶ καὶ παχεῖς καὶ ἀναισθήτους καὶ ἠλιθίους, μάλιστα διὰ τὰς ἀδηφαγίας προσαγορεύουσιν·

Άλλες μορφές

• ἀδδηφαγία

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη ἀδηφάγος

Πηγές

• ἀδηφαγία - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.