ἀκτίς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ἀκτῑν-
ονομαστική	ἡ	ἀκτίς	αἱ	ἀκτῖνες
γενική	τῆς	ἀκτῖνος	τῶν	ἀκτίνων
δοτική	τῇ	ἀκτῖνῐ	ταῖς	ἀκτῖσῐ(ν) & ἀκτίνεσσι(ν)
αιτιατική	τὴν	ἀκτῖνᾰ	τὰς	ἀκτῖνᾰς
κλητική ὦ!		ἀκτίς		ἀκτῖνες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀκτῖνε
γεν-δοτ	τοῖν		ἀκτίνοιν
Το δίχρονο φωνήεν του θέματος σε -ῑν είναι μακρό.
3η κλίση, Κατηγορία 'δελφίς' όπως «δελφίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀκτίς < (ίσως) πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *nókʷts Ο Beekes βρίσκει σχέση με τη σανσκριτική λέξη अक्तु (ακτίνα, φως) και, αν και αναφέρει πως έχει προταθεί η σύνδεση με την πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *nó/ekʷt- (*nókʷts), καταλήγει στο συμπέρασμα πως η λέξη είναι άγνωστης ετυμολογίας

Ουσιαστικό

ἀκτίς θηλυκό

1. ακτίνα (ηλίου, τροχού κ.λπ.)

   ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, 11 (λ. Ἀλκίνου ἀπόλογοι: Νέκυια.), στίχ. 15 (15-16)

   οὐδέ ποτ' αὐτοὺς / Ἠέλιος φαέθων καταδέρκεται ἀκτίνεσσιν

   → λείπει η μετάφραση

2. φλόγα
3. αστραπή
4. λαμπρότητα
5. αίγλη, δόξα

Άλλες μορφές

• ἀκτίν (μεταγενέστερο)

Εκφράσεις

• ἀκτῖνες μέσαι: μεσημέρι, μεσημβρία

Παράγωγα

 ετυμολογικό πεδίο 
ἀκτιν- 

ἀκτίν ἀκτίνη ἀκτινηδόν ἄκτινος ἀκτινώδης ἀκτινωτός ἑπτάκτις εὐάκτιν χρυσάκτιν

& ἀκτινο- Αρχαίες ελληνικές λέξεις με πρόθημα ἀκτινο- στο Βικιλεξικό όπως ἀκτινείδωλον ἀκτινοβολέω ἀκτινοβολία ἀκτινοβόλος ἀκτινοειδής ἀκτινοφόρος ἀκτινογραφία ἀκτινοκράτωρ ἀκτινοχαῖτις

Πηγές

• ἀκτίς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀκτίς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.