ἀκωκή

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ᾰκωκα-
ονομαστική	ἡ	ἀκωκή	αἱ	ἀκωκαί
γενική	τῆς	ἀκωκῆς	τῶν	ἀκωκῶν
δοτική	τῇ	ἀκωκῇ	ταῖς	ἀκωκαῖς
αιτιατική	τὴν	ἀκωκήν	τὰς	ἀκωκᾱ́ς
κλητική ὦ!		ἀκωκή		ἀκωκαί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀκωκᾱ́
γεν-δοτ	τοῖν		ἀκωκαῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'ψυχή' όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀκωκή < ἀκή • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;  

Ουσιαστικό

ἀκωκή, -ῆς (ᾰ) θηλυκό

1. ακίδα, αιχμή

   ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 5 (Ε. Διομήδους ἀριστεία.), στίχ. 67 (66-68)

   ἡ δὲ διαπρὸ | ἀντικρὺ κατὰ κύστιν ὑπ᾽ ὀστέον ἤλυθ᾽ ἀκωκή· | γνὺξ δ᾽ ἔριπ᾽ οἰμώξας, θάνατος δέ μιν ἀμφεκάλυψε.

   και αντίκρ᾽ η λόγχη | στην φούσκαν βγαίνει, αφού περνά στο κόκαλο αποκάτω. | Βογγά, πέφτει στα γόνατα και ο θάνατος τον ζώνει.

   Έμμετρη μετάφραση (1922): Ιάκωβος Πολυλάς, @greek‑language.gr

   ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 21 (Φ. Μάχη παραποτάμιος.), στίχ. 60 (60-61)

   ἀλλ᾽ ἄγε δὴ καὶ δουρὸς ἀκωκῆς ἡμετέροιο | γεύσεται,

   Αλλά τώρα την λόγχην μας κι αυτός ας δοκιμάσει

   Έμμετρη μετάφραση (1922): Ιάκωβος Πολυλάς, @greek‑language.gr

2. τσίμπιμα σκορπιού
3. δόντια φιδιού

Συνώνυμα

• ἀκίς

Πηγές

• ἀκωκή - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀκωκή - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.