ἀκόλουθος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός		Πληθυντικός
Ονομαστική	ὁ, ἡ ἀκόλουθος	τὸ ἀκόλουθον	οἱ, αἱ ἀκόλουθοι	τὰ ἀκόλουθα
Γενική	τοῦ, τῆς ἀκολούθου	τοῦ ἀκολούθου	τῶν ἀκολούθων	τῶν ἀκολούθων
Δοτική	τῷ, τῇ ἀκολούθῳ	τῷ ἀκολούθῳ	τοῖς, ταῖς ἀκολούθοις	τοῖς ἀκολούθοις
Αιτιατική	τὸν, τὴν ἀκόλουθον	τὸ ἀκόλουθον	τοὺς, τὰς ἀκολούθους	τὰ ἀκόλουθα
Κλητική	ἀκόλουθε	ἀκόλουθον	ἀκόλουθοι	ἀκόλουθα
Πτώσεις			Δυικός
Ονομαστική-Αιτιατική-Κλητική			ἀκολούθω
Γενική-Δοτική			ἀκολούθοιν

Ετυμολογία

ἀκόλουθος < ἀ- + κέλευθος < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *kel-

Επίθετο

ἀκόλουθος

1. που ακολουθεί
2. υπηρέτης
3. επακόλουθος
4. σύμφωνος

Πηγές

• «ἀκόλουθος» - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ. Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012. 
• «ἀκόλουθος» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.