ἀλέξω

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

ἀλέξω < αλεκ- + σ, ρίζα όμοια με την ἀλκή (δύναμη)

Ρήμα

ἀλέξω τινί τι και ἀλεξέω και ἀλέκω

• αποκρούω, διώχνω από κάποιον κάτι

ἀλέξειν τούτοις κακόν

• (μέσο) ἀλέξομαι: αμύνομαι ( μέλλων, επίσης ἀλέξομαι, οπότε η δάκριση στηρίζεται στα συμφραζόμενα)

• ἀλέξομαι: ανταμείβω, ανταποδίδω τα ίσα, αντιγυρίζω

• εὔχοιτο τοσοῦτον χρόνον ζῆν ἔστε νικῴη καὶ τοὺς εὖ καὶ κακῶς ποιοῦντας ἀλεξόμενος : προσευχόταν (ο Κύρος) να ζήσει αρκετά ώστε να υπερισχύσει ανταποδίδοντας και σε εκείνους που τον ευεργέτησαν και σε εκείνους που τον έβλαψαν (Ξενοφών, Κύρου Ανάβαση, Βιβλίο Α΄, 9.11)

Συγγενικά

• Ἀλέξανδρος
• ἀλεξητὴρ
• ἀλεξητήριος
• ἀλεξιβέλεμνος
• ἀλέξημα
• ἀλκή
• Ἀρκεσίλαος

Συνώνυμα

• ἄλκω

Άλλες μορφές

• ἀλέκω

Δείτε επίσης

• θέμα ἀλέξ- + συνδ. φωνήεν ι : σε λόγιες λέξεις της νέας ελληνικής ως πρώτο συνθετικό (αλεξ-/αλεξι-) σημαίνει απώθηση, απομάκρυνση κάποιου κακού το οποίο δηλώνεται με το δεύτερο συνθετικό
• θέμα ἀλκ- < ἀλεκ- , ἀρκ

Σύνθετα

• αλεξικέραυνο
• αλεξιβρόχιο
• αλεξίπτωτο
• αλεξίσφαιρος
• Αλεξάνδρα