ἀλεκτοριδεύς

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ἀλεκτοριδεύς	οἱ	ἀλεκτοριδεῖς
γενική	τοῦ	ἀλεκτοριδέως	τῶν	ἀλεκτοριδέων
δοτική	τῷ	ἀλεκτοριδεῖ	τοῖς	ἀλεκτοριδεῦσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	ἀλεκτοριδέᾱ	τοὺς	ἀλεκτοριδέᾱς
κλητική ὦ!		ἀλεκτοριδεῦ		ἀλεκτοριδεῖς
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀλεκτοριδεῖ
γεν-δοτ	τοῖν		ἀλεκτοριδέοιν
Δεν καταγράφονται καταλήξεις πληθυντικού σε -ῆς.
3η κλίση, ομάδα 'βασιλεύς', Κατηγορία 'Ἀντιοχεύς' όπως «Ἀντιοχεύς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀλεκτοριδεύς (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική ἀλέκτ(ωρ) + -ιδεύς

Ουσιαστικό

ἀλεκτοριδεύς, -έως αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

• (πτηνό) ο νεαρός κόκορας, το κοκοράκι

Πηγές

• ἀλεκτοριδεύς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.