ἀμελκτήρ

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ἀμελκτήρ	οἱ	ἀμελκτῆρες
γενική	τοῦ	ἀμελκτῆρος	τῶν	ἀμελκτήρων
δοτική	τῷ	ἀμελκτῆρῐ	τοῖς	ἀμελκτῆρσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	ἀμελκτῆρᾰ	τοὺς	ἀμελκτῆρᾰς
κλητική ὦ!		ἀμελκτήρ		ἀμελκτῆρες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀμελκτῆρε
γεν-δοτ	τοῖν		ἀμελκτήροιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κλητήρ' όπως «κλητήρ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀμελκτήρ (ελληνιστική κοινή) < ἀμέλγω

Ουσιαστικό

ἀμελκτήρ, -ῆρος αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

• δοχείο που χρησιμοποιείται για άρμεγμα

  ≈ συνώνυμα: ἀρακτήρ

Πηγές

• ἀμελκτήρ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.