ἀμυγδαλῆ

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἀμυγδαλέᾱ   > ἀμυγδαλῆ	αἱ	ἀμυγδαλέαι   > ἀμυγδαλαῖ
γενική	τῆς	ἀμυγδαλέᾱς > ἀμυγδαλῆς	τῶν	ἀμυγδαλεῶν > ἀμυγδαλῶν
δοτική	τῇ	ἀμυγδαλέᾳ   > ἀμυγδαλῇ	ταῖς	ἀμυγδαλέαις > ἀμυγδαλαῖς
αιτιατική	τὴν	ἀμυγδαλέᾱν > ἀμυγδαλῆν	τὰς	ἀμυγδαλέᾱς   > ἀμυγδαλᾶς
κλητική ὦ!		ἀμυγδαλέᾱ   > ἀμυγδαλῆ		ἀμυγδαλέαι   > ἀμυγδαλαῖ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀμυγδαλέᾱ   > ἀμυγδαλᾶ
γεν-δοτ	τοῖν		ἀμυγδαλέαιν   > ἀμυγδαλαῖν
1η κλίση, ομάδα 'συκέα συκῆ', Κατηγορία 'συκῆ' όπως «συκῆ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀμυγδαλῆ < προελληνική ^{(Χρειάζεται τεκμηρίωση…)}

Ουσιαστικό

ἀμυγδαλῆ θηλυκό

• (δέντρο) συνηρημένη μορφή του ἀμυγδαλέα: η αμυγδαλιά

Πηγές

• ἀμυγδαλῆ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.