ἀμφιλύκη

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ἡ	ἀμφιλύκη
γενική	τῆς	ἀμφιλύκης
δοτική	τῇ	ἀμφιλύκῃ
αιτιατική	τὴν	ἀμφιλύκην
κλητική ὦ!		ἀμφιλύκη
Το φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ. Δεν μαρτυρείται ο πληθυντικός. *λύκη [ῠ]
1η κλίση, ομάδα 'γνώμη', Κατηγορία 'δίκη' όπως «βελόνη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀμφιλύκη < ἀμφι- + *λύκη

Ουσιαστικό

ἀμφιλύκη θηλυκό

• αμφιλύκη, γλυκοχάραμα

  ※  8ος αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 7 (Η. Ἕκτορος καὶ Αἴαντος μονομαχία. Νεκρῶν ἀναίρεσις.), στίχ. 433 (στίχοι 433-437) Ἦμος δ' οὔτ' ἄρ πω ἠώς, ἔτι δ' ἀμφιλύκη νύξ, / τῆμος ἄρ' ἀμφὶ πυρὴν κριτὸς ἔγρετο λαὸς Ἀχαιῶν, / τύμβον δ' ἀμφ' αὐτὴν ἕνα ποίεον ἐξαγαγόντες / ἄκριτον ἐκ πεδίου, ποτὶ δ' αὐτὸν τεῖχος ἔδειμαν / πύργους θ' ὑψηλούς, εἶλαρ νηῶν τε καὶ αὐτῶν.

  Ακόμη δεν γλυκόφεγγε και στην πυράν τριγύρω / εκλεκτό μέρος Αχαιών σηκώθη από τον ύπνον / και ολόγυρά της πάγκοινον σηκώσα τάφον έναν / απ᾽ το πεδίον κι έκτισαν σιμά του τείχος μέγα / με υψηλούς πύργους, φύλαξιν δι᾽ αυτούς και τα καράβια·

  Μετάφραση: Ιάκωβος Πολυλάς, greek-language.gr

Πηγές

• ἀμφιλύκη - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀμφιλύκη - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.